Zwichnięcie – najprościej mówiąc, to przemieszczenie kości, któremu towarzyszy naciągnięcie lub rozerwanie torebki stawowej. U Seniorów to dość popularna przypadłość, ponieważ ich stawy nie stanowią mocnej struktury. Dodatkowo osoby ze słabą koordynacją mają większe predyspozycje do tego typu urazów. Do zwichnięcia może dojść np. podczas chodzenia, gdy Senior postawi krzywo stopę, czy uderzy się mocno w rękę.
Stawy, które najczęściej ulegają zwichnięciom to:
– stawy palców
– staw ramienny
– staw biodrowy
– staw kolanowy
Podczas zwichnięcia z reguły występuje krwiak lub siniak, ale również opuchlizna i miejscowe zniekształcenie. Często też poszkodowanemu towarzyszy silny ból.
Pierwsza pomoc
Przy zwichnięciu, podobnie jak przy złamaniu, należy postępować z dużą ostrożnością i wyczuciem. Jeżeli dotyczy ono stawów palców, stawu ramiennego czy kolanowego, warto schłodzić dane miejsce (np. woreczkami z lodem), aby zmniejszyć obrzęk. Jeżeli uraz dotyczy nogi – należy ja unieść, dzięki czemu zmniejszymy powstający obrzęk. To z kolei ułatwi nastawienie i dalszą rekonwalescencję. Oczywiście wcześniej dzwonimy po pogotowie lub samemu zawozimy Podopiecznego do szpitala. Jednak przed transportem pamiętajmy, by unieruchomić zwichnięty staw.
Bezwzględnie nie wolno samodzielnie nastawiać Seniorowi kończyny!
Leczenie
Zwichnięcie, z anatomicznego punktu widzenia, może nastąpić na skutek urazu, zwiotczenia mięśni trzymających staw lub w efekcie choroby czy stanu zapalnego. Leczenie jest podobne jak w przypadku złamań, ale tutaj nie unieruchamia się wyłącznie miejsca zwichnięcia, ale wszystkie kości wchodzące w skład zwichniętego stawu.
Później Seniora czeka okres żmudnych ćwiczeń mających na celu przywrócenie kończyny do jak największej sprawności. Niestety zwichnięty staw jest potem dużo bardziej narażony na jakiekolwiek kontuzje, o czym my jako Opiekunowie oraz Podopieczny powinniśmy pamiętać.