Choroba Alzheimera, jedna z najczęstszych form demencji, dotyka coraz większej liczby ludzi na świecie. Objawia się stopniową utratą pamięci, zdolności rozpoznawania oraz funkcji poznawczych. Jednak czy chory na Alzheimera wie że jest chory? Oto pytanie, które nurtuje wielu bliskich pacjentów oraz opiekunów.
Czy chory na Alzheimera jest świadomy?
W początkowej fazie choroby Alzheimera, osoba chora może zauważyć pewne subtelne zmiany w swoim zachowaniu i zdolnościach umysłowych. Mogą to być trudności z zapamiętywaniem nowych informacji, gubienie rzeczy czy problemy z wykonywaniem złożonych zadań. W tym okresie wiele osób zdaje sobie sprawę z tych problemów i może czuć się zaniepokojone lub przestraszone. Mogą one także unikać sytuacji społecznych, w których ich trudności byłyby widoczne dla innych.
W miarę postępu choroby pojawia się zjawisko anosognozji, czyli braku świadomości własnej choroby. Osoba chora przestaje rozumieć i akceptować swoje ograniczenia. Pomimo ewidentnych trudności w komunikacji, wykonywaniu codziennych czynności czy orientacji w rzeczywistości, pacjent może nie zdawać sobie sprawy z istnienia problemu. Ten brak świadomości może prowadzić do wielu problemów, takich jak odmowa przyjmowania leków, opór wobec pomocy czy ryzykowne zachowania (np. próba samodzielnego wychodzenia z domu).
Czy chory na alzheimera wie że jest chory? Z czasem osoba dotknięta chorobą Alzheimera może nie do końca zdawać sobie sprawę ze swojego dramatycznego położenia. Pewne jest, że odczuwa cierpienie, bo uczucie bezradności, dezorientacji, zagubienia jest źródłem ogromnego stresu, jednakże, jeżeli chory nie ma możliwości w pełni dokonania autorefleksji, może nie do końca zdawać sobie sprawę z tego, że kiedyś było inaczej.
Choroba Alzheimera z perspektywy bliskich
Ogromnie skomplikowana i trudna do zrozumienia dla wielu, choroba Alzheimera nie tylko wpływa na pacjentów, ale także prowadzi do głębokich zmian w życiu ich bliskich. Dla rodziny i przyjaciół osoby chorej, diagnoza może być równie bolesna, przynosząc ze sobą wiele wyzwań i uczuć.
Dla bliskich, obserwacja postępującej utraty pamięci i funkcji poznawczych u kochanej osoby jest łamiącym serce doświadczeniem. Wielu przeżywa smutek, podobny do żałoby, obserwując, jak osoba, którą znają i kochają, stopniowo traci część siebie. Frustracja, lęk, gniew i wyparcie to również częste uczucia.
Zmieniające się potrzeby pacjenta sprawiają, że codzienne życie staje się pełne wyzwań. Rutynowe czynności, takie jak kąpiel, jedzenie czy ubieranie, mogą stać się trudne dla pacjenta i wymagające dla opiekuna. Wielu bliskich czuje się przytłoczonych obowiązkami i brakiem czasu dla siebie.
Zmienione zdolności komunikacyjne pacjenta mogą prowadzić do nieporozumień i frustracji. Niekiedy chory może nie rozpoznać bliskich, co jest szczególnie bolesne dla rodziny. Bliscy muszą uczyć się nowych sposobów komunikowania się z chorym, które często opierają się na niewerbalnych środkach wyrazu.
Choroba Alzheimera wpływa nie tylko na pacjentów, ale również na ich rodziny i bliskich. Wymaga ona od nich zdolności dostosowywania się, wytrwałości i głębokiego zrozumienia. Pomimo bólu i trudności, miłość i wsparcie mogą prowadzić przez najciemniejsze chwile, przynosząc ulgę i nadzieję.
Zobacz także: Co należy do zakresu obowiązków opiekunki osoby starszej?