Zawał serca, inaczej nazywany atakiem serca, to stan, którym dochodzi do niedokrwienia mięśnia sercowego i utworzenia się martwicy. To jedna z najczęstszych przyczyn zgonu, według statystyk rocznie w Polsce z tego powodu umiera w sumie kilkaset tysięcy osób. Ryzyko pojawienia się zawału rośnie wraz z wiekiem. Częściej schorzenie to pojawia się u mężczyzn niż u kobiet. Szczególnie narażone są też osoby starsze cierpiące na choroby układu krążenia.
Typowe objawy
Objawy zawału mogą być bardzo czytelne, ale nie raz zdarza się tak, że wcale nie są takie oczywiste i są źle interpretowane. Uczucie duszności, ból brzucha czy nudności, na pierwszy rzut oka nie kojarzą się nam z problemami w obrębie serca tylko na przykład z zatruciem. Takie objawy u Seniora już powinny wzbudzić nasz niepokój, a jak wiadomo, każda choroba zanim się rozwinie, daje zwykle łagodne symptomy. Dopiero później, gdy ból narasta i zaczyna pojawiać się w takich miejscach, jak: klatka piersiowa, za mostkiem, w żuchwie, w lewym barku czy na plecach, zaczynamy poprawnie analizować te typowe objawy dla zawału. Nie warto jednak czekać do pełnej utraty przytomności, tylko podjąć konkretne działania już od początku pojawienia się pierwszych niepokojących oznak chorobowych.
Jak pomóc osobie, która ma zawał?
Konkretne działania mające pomóc osobie przechodzącej zawał, opierają się głównie na szybkiej reakcji, wezwaniu pomocy medycznej i czynnościach reanimacyjnych. Czas jest tutaj niezwykle ważny, gdyż z każdą kolejną minutą obumiera większy obszar serca, w którym wystąpiło niedokrwienie. „Złotą godziną” nazywa się okres czasu, w którym powinna zostać udzielona pierwsza pomoc i zastosowane specjalistyczne leczenie w szpitalu. Sama droga na miejsce hospitalizacji powinna odbywać się w karetce, gdzie ratownicy medyczni są w stanie rozpocząć procesy ratujące życie. Czekając na pogotowie Podopiecznego należy ułożyć w pozycji półsiedzącej jeśli jest przytomny, lub bocznej ustalonej. Monitorujemy tętno i oddech, jeżeli ustaną, rozpoczynamy resuscytację krążeniowo-oddechową. Dla przypomnienia – poprawnie wykonana reanimacja to 30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 oddechy, po uprzednim udrożnieniu dróg oddechowych. Taki cykl powtarzamy do momentu odzyskania czynności życiowych poszkodowanego lub do przyjazdu pomocy medycznej.